A new job

Today I start with a new job. I decide to do the correction of my first book 'Dangerous Cupcakes' (Cupcakes en een koffer) all by myself. A hell of a job. So I will do only ten pages a day. I hope my brain will not get tired from this small amount.

And for all the incorrects I miss, my love will read it too.

It will be exciting weeks. I get a new website. After the correction the book needs to get the right lay-out, and ofcourse it needs the right cover.

Halfway November I hope that you can read it. At first in Dutch. I let you know when the English release will be. Translation needs at least two months.

And now: at work.

Een nieuwe baan

Vandaag is het zo ver. Ik begin in een nieuwe baan. Als corrector.

'Cupcakes en een koffer' ligt klaar, net als de uittreksels uit Onze Taal over leestekens, gebruik verleden en tegenwoordige tijd, dat/wat, tenslotte/ten slotte en de komma.

Spannend vind ik het wel. Toen ik vorige week de eerste paar bladzijden eens door keek, zag ik ook stilistische foutjes. Betekent het, dat ik misschien wel hele stukken opnieuw ga schrijven? Hopelijk niet. Mijn voornemen is, om elke dag tien bladzijden te corrigeren. Op die manier word ik dit monnikenwerk niet zat, en raak ik hopelijk ook niet 'bedrijfsblind'. Voor alle zekerheid zal ook mijn lief alles nog een keer nalezen, zodat er in elk geval geen storende fouten in blijven staan.

Daarna vertrouw ik op jullie als lezer. Mocht ik iets over het hoofd hebben gezien, mag je me er op wijzen. Bij een volgende druk kan ik het dan wijzigen.

De komende weken staan in het teken van de lancering van 'Cupcakes en een koffer'. De website schiet al lekker op. Ik weet welke stappen we nog moeten zetten om mijn eersteling als e-boek te publiceren. Deze week begin ik aan een spreadsheet om de drukkosten bij de diverse drukkerijen op een rij te zetten.

Zouden jullie dan medio november eindelijk mijn boek kunnen lezen?

Wordt vervolgd

Sentimental

Are you crying on weddings? I do. I am hopeless sentimental. But I am not the only one. My neighbor is even worse. And she is much more younger than I am. So no, it is not my age when my tears are rolling only because I see the look in the eyes from my next-door  neighbor as he sees his gorgeous bride standing in the doorway.

They were rolling again this afternoon as she was walking over the red carpet at her fathers arm. A brass band plays the bridal mars. And again as I hear the story of their growing love ending with how  last Christmas he ask her to marry him.

Today everything seems right to give Margaretha and Arno their dream wedding. For me it looks like a fairy tale. The beautiful old-timer, the charming historical location in the middle of the woods. The place where princess Wilhelmina lived after world war II. The red carpet, the music. Except in the movies, I think I never experienced how the wedding mars plays as the bride comes in.

This afternoon I go back to celebrate and party. I hope I don't need my handkerchiefs anymore. Although I don't know if my neighbor takes enough hankies with her.

Sentiment

Gelukkig is mijn veel jongere buurvrouw minstens net zo sentimenteel als ik. Anders zou ik nog denken dat ik oud word. Ondertussen stonden we met zijn tweeën vanmorgen en vanmiddag heerlijk te janken. De werkelijkheid is zoals altijd veel ontroerender dan mijn fantasie.

Onze buurvrouw Margaretha trouwde vandaag met haar Arno. Wij stonden natuurlijk op de eerste rang toen Arno haar vanmorgen met een schitterende oldtimer op kwam halen. Gisteren had de familie het huis al prachtig versierd. Terwijl hij met het bruidsboeket naar de deur liep, begonnen mijn ogen al te prikken. Ze liet hem ook nog een hele tijd wachten voor de deur openging. Zenuwen natuurlijk. Maar die blik in zijn ogen toen hij haar in haar schitterende jurk zag staan. Ik hield ze niet meer tegen. Daar biggelden de eerste tranen en voorlopig zouden ze niet meer drogen.

De plechtigheid vanmiddag werd ingeluid door een heerlijk spelende brassband, die met veel koperwerk de bruidsmars inzette.  Volgens mij heb ik behalve in de film nog nooit echt een bruid op de bruidsmars naar binnen zien komen. Zelfs een spring-in-het-veld als Margaretha schreed, toen ze aan de arm van haar vader over de rode loper naar binnen kwam. Terwijl het bruidspaar alleen maar straalde, stond ik natuurlijk weer te sniffen. Net als mijn buurvrouw.

Alles werkte ook mee om het gevoel in een sprookje beland te zijn, te versterken. De schitterende historische lokatie midden in de bossen van Ulvenhout. Het koetshuis, de plek waar prinses Wilhelmina na de oorlog neerstreek. De prachtige auto, de bijzondere jurk, de ambtenaar van de burgerlijke stand, die de rol van verteller op zich nam. Zo leefden we mee hoe deze twee elkaar ontmoet hebben, wanneer ze verliefd werden en hoe het 'aan' ging. Bij het verhaal van het huwelijksaanzoek op tweede kerstdag, hield ik het alweer niet meer droog.

Vanavond nog terug om samen met hen te feesten. Hopelijk kan ik de zakdoekjes dan in de tas houden. Hoewel, zou de buurvrouw er genoeg bij zich hebben?

Van schrijver naar uitgever

De vier weken schrijfvakantie zitten er op. Vooraf hoopte ik  nog zo´n 40.000 tot 60.000 woorden te gaan schrijven. De teller is echter bij een goede 8000 woorden blijven steken.

Niet omdat ik niets te vertellen zou hebben. Stof genoeg. De verhaallijnen moeten nog strakker en uitdagender herschreven worden. Dat is nog behoorlijk wat werk, daar kom ik echter wel uit.

Aan het schrijven zelf ligt het dus niet. Ik werd afgeleid. Niet door het heerlijke weer, het lekkere strand of de schaduwrijke terrasjes. Een beetje wel natuurlijk.

Zowel het strand, de terrasjes en het heerlijke bleek ik hard nodig te hebben. Nodig om definitief te besluiten mijn boeken zelf uit te geven. Nodig om met mijn lief te brainstormen over mijn marketingideeën. Nodig ook om internet af te struinen op zoek naar kennis over dit nieuwe vak. Elke dag groeit mijn kennis. Met elke vraag krijg ik meer antwoorden. Voelde het in het begin nog een doolhof, inmiddels is het een spannende speurtocht geworden.

Nu aan het einde van mijn schrijfvakantie weet ik in grote lijnen wat er allemaal uitgewerkt moet gaan worden. Ik sta te popelen om alle ideeën verder uit te werken. Mijn lief gaat aan de slag om de technische  details uit te zoeken en te regelen. Kan hij goed gebruiken voor het uitgeven van zijn eigen non-fictie boekenserie.

Ook jullie, mijn lezers, gaan een rol krijgen. Ik zal vaak besluiten moeten gaan nemen, Niet mijn sterkste kant. Wellicht dat jullie me dan af en toe kunnen helpen. Zoals bij de keuze voor een boekomslag bijvoorbeeld. Bovendien zal ik je natuurlijk op de hoogte blijven houden van de ontwikkelingen.

Leek The making of… vooral te gaan over het schrijfproces. Inmiddels wordt het dus echt echt The making of…

Ik heb er zin in.

P.S.

Mijn derde boek zal er ook nog wel komen. Ik plan gewoon weer een nieuwe schrijfvakantie.

A brand new publisher

My dear blogger fans I just finished my writing holiday. Four weeks I planned to write the end of my third book. But I didn’t.

I didn’t because I used the vacation to decide to become a publisher. The publisher of my first book. A new profession, but what an exciting one.

I stepped into the internet with a lot of questions. At first it seemed to be a labyrinth, but it becomes more and more an intriguing search. (speurtocht)

And now I have a lot of answers. Enough to start.  I know now what I need to do to make the right steps. My love is going to help me with the technical details. That intrigues him. Lucky for me.

In the future I need you too. I need you to make decisions for me. I am very bad at that. You can help me decide which cover you like most for instance. But you can help me mostly by reading my book when it is ready.

Till then I will let you know what’s going on. I start with the Dutch version of the book, but as soon as possible an English version will be published too.

I am looking forward to my first working day. As a publisher.

P.S.

My third book will be written too. I only have to plan a new writing holiday.