Trots

Ken je dat gevoel dat je vol bewondering bent voor iemand die iets presteert, wat jij ook graag wil kunnen?
Tijdens mijn studie had ik die bewondering voor mensen die het diploma al gehaald hadden. Tijdens het werk voor collega's die topprestaties leverden. Nu ik schrijf voor schrijvers/schrijfsters die een boek schrijven, zoals ik het geschreven zou willen hebben. Tot mijn verbazing en plezier echter ook steeds vaker als ik terug lees, wat ik de afgelopen dagen geschreven heb.

Tot mijn verbazing, want heel lang gebeurde er juist het tegenovergestelde. Als ik uiteindelijk dat diploma gehaald had of een vergelijkbare prestatie leverde, vond ik de prestatie plotsklaps heel normaal. Ineens was het bijzondere van de prestatie verdwenen. Soms daalde de prestatie van anderen zelfs in mijn achting.  Onder het motto 'als ik het ook kan, kan het toch niet meer zo veel voorstellen', werd het voor mij tijd me op een nieuwe prestatie te storten.

Het studeren zelf leverde meestal meer plezier op, dan het behalen van een diploma. Heel veel diploma's later merk ik, dat ik ook zo veel plezier haal uit het schrijven. Anders dan bij het halen van een nieuw diploma, blijf ik er nu echter ook plezier in houden, nadat de blog of het boek klaar is. Natuurlijk kijk ik kritisch naar wat er op papier staat en moet ik regelmatig iets veranderen. In plaats van dat me dat verlamt, geeft het me juist energie om nog meer met woorden te spelen of te ervaren hoe er iets dat vaak veel beter past, zo maar ontstaat.

Ik lees heel veel. Vooral natuurlijk chicklits en detectives. Ik betrap mezelf er echter steeds meer op, dat ik de boeken die ik lees, net zo kritisch lees, als die van mijzelf. Steeds vaker vallen mij storende fouten in de verhaallijn, herhalingen en andere onvolkomenheden in een boek op. Ook bij mijn lievelingsschrijfsters.

Gelukkig kom ik ook nog steeds goed geschreven boeken tegen. Soms zo goed, dat heel even dat oude gevoel terugkomt.  Zo goed, dat ik weer even denk, dat ik beter maar kan stoppen met schrijven. Totdat ik een paar dagen later mijn laatste schrijfsels nog eens overlees. En toch gewoon weer trots ben.