Lees jij wat er staat?

Het blijft vreemd te merken hoe de menselijke geest werkt. Niet alleen kun je halve zinnen lezen, zie je dubbele woorden niet of vul je ontbrekende letters aan. Een oud-collega van me, Arie Maat verzamelde in zijn boek 'het geheim van de de smid' allerlei opmerkelijke creatieve beginstrategieën. De titel van het boek was er zo een. Lees hem nog maar een keer. Zag je het dubbele woord de eerste keer ook al? Zo kom ik bij de correctie van mijn 1e boek 'Cupcakes en een koffer' zelfs na de derde correctie nog spelfouten, kromme zinnen en andere onregelmatigheden tegen.

Vrijdag keek ik bij het programma Collegetour naar een interview met een van mijn favoriete schrijfsters: Karin Slaughter. Het ging onder andere over de gruwelijke scènes in haar boeken. Nu hou ik helemaal niet van geweld of akelige scènes. Ik was me er echter niet eens bewust van dat die zo veel in haar boeken voor komen. Blijkbaar registreer ik die gewoon niet. Ik heb met verbazing naar de inderdaad gruwelijke scènes geluisterd.

Mijn lief heeft me vandaag zijn correctie van mijn tweede correctie teruggestuurd. Ik dacht nu echt alles eruit te hebben gefilterd. Nee dus. Nog steeds zitten er spel- en andere fouten in. Een troost was echter dat hij het boek weer leuk vond om te lezen. Hij vond het na mijn correcties zelfs nog beter geworden. Ik straalde vanmiddag bijna net zo hard als het heerlijke herfstzonnetje.

Met goede moed begin ik morgen dan ook aan mijn vierde correctie. Ben benieuwd wat ik nog allemaal tegen kom. 

love is in the air

Eerlijk gezegd, zag ik er heel erg tegenop.

Voortvarend heb ik besloten mijn eerste boek 'Cupcakes en een koffer' zelf te gaan corrigeren. Ik zag er tegenop omdat ik het voor de derde keer integraal zal gaan lezen. Ik zag er tegenop, bang dat het toch niet zo goed is, als ik in gedachten heb. Ik zag er tegenop omdat ik weet waar qua spelling en stijl mijn blinde vlekken zitten. Zou ik die nu dan wel kunnen verbeteren?

Om overkill te voorkomen, heb ik besloten 10 bladzijden (A4) per dag te doen. Gelukkig kan ik niet tellen, zodat ik regelmatig 11 of 12 bladzijden nagekeken blijk te hebben.

Gelukkig, want nog eerlijker, ik vind het heerlijk om te doen. Elke dag verbaas ik me weer. Verbaasd over de stomme schrijffouten die er na twee keer nakijken toch nog in blijken te zitten (heel vaak wel of wet in plaats van we bijvoorbeeld en al die vergeten punten op het eind van zin!). Verbaasd ook over het verkeerde d/t gebruik. Nog verbaasder over de nog steeds veel voorkomende en/en zinnen. Die had ik er toch al uitgehaald?, dacht ik. Nog verbaasder, dat mijn blinde vlekken met betrekking tot het gebruik van leestekens en komma's me meteen opvallen. Niet verbaasd ben ik, dat ik samen met mijn lief hele disputen heb over of een komma nu wel of niet... Die komma's blijven nu eenmaal mijn zwakke plek. Misschien wel omdat ik zo graag verder wil lezen, dat ik geen tijd heb, om bij een komma te pauzeren. Ik ervaar bij het lezen nu eenmaal geen natuurlijke pauze-momenten.

Het meest verbaasd ben ik echter nog wel over het herlezen en herschrijven. Ik vind het toch weer leuk om te doen. Ondanks dat ik ook heel veel herschrijf, verbaast het basisverhaal me keer op keer. Het leest ontspannend, leuk, af en toe tenenkrommend spannend. Zelfs bij de derde keer. Weer weet ik niet hoe het verder gaat, wat er komen gaat en wanneer nu ook al weer die en die verwikkeling komt.
Weer lees ik alvast stiekem vooruit, benieuwd hoe het verder gaat. Om daarna weer terug te moeten naar het begin, zodat ik ook de fouten er uit kan halen.

De adrenaline giert door me heen, mijn wat-is-dit-leuk-om-te-doen-smile popt steeds opnieuw op, en ongemerkt ben ik al weer dik over de helft aangekomen. Ondanks de hoofdpijn van het denken over die stomme komma's, houd ik er elke dag met spijt mee op. Ik zou willen dat ik meer bladzijden per dag aan zou kunnen.

Vandaag heb ik maar liefst twee romantische en opzwepende liefdesscènes herschreven. Mijn hoofd en hart zitten overvol. Zometeen lekker in het zonnetje gaan zwemmen om mijn hoofd weer leeg te maken.

En om af te koelen.

Werk in uitvoering

Als verse corrector en uitgever heb ik veel bewondering voor mijn professionele collega's. Al meer dan een week ben ik niet aan schrijven of bloggen toegekomen. Zo intensief ben ik bezig geweest met de toekomstige release van mijn eerste boek 'Cupcakes en een koffer'.

Nu weet ik dat al het werk dat ik nu doe, ook ten goede komt aan mijn volgende boeken. Ik durf er dan ook gerust de tijd voor te nemen. Ik moet namelijk heel wat beslissingen nemen. Niet op zijn minst voor mijn 'technisch directeur'. Die is namelijk druk met het ontwerp en de inrichting van mijn website. Na een dagje brainstormen, hebben we in elk geval vast kunnen leggen welke functionaliteiten in de website moeten zitten.

In de tussentijd heb ik bovendien een nieuwe laptop aangeschaft. Ik werd verleid door de mogelijkheid om twaalf uur zonder stroomdraad overal te kunnen schrijven. Al anderhalve week ben ik echter druk om al mijn handige programma's en mappen over te zetten, handleidingen te lezen, een nieuwe versie van office te leren kennen en nog steeds niet alles onder de knie te hebben. Niet alleen kost het veel tijd en ergernis. Ik raak hopeloos gefrustreerd, als ik alles precies zo doe als in de handleiding staat en het desondanks niet functioneert. Het vreet energie.

Desondanks heb ik de eerste 34 bladzijden gecorrigeerd. Groot is echter mijn teleurstelling dat ik mijn gecorrigeerde teksten, teruggestuurd krijg van mijn medecorrector, vol rood en blauw (spelling en taalfouten). Meestal heeft hij gelijk en begrijp ik er niets van dat ik dát over het hoofd heb gezien. Soms grijp ik echter de telefoon om samen met hem in dispuut te gaan of die komma er nu wel of niet moet staan. In elk geval kost het corrigeren heel wat meer tijd, dan ik had gedacht.

Leuk is het wel. Leuk omdat ik mijn boek wéér met plezier lees. Ik zit af en toe heerlijk te herschrijven en heb steeds de neiging, een paar bladzijden meer te corrigeren. Het kriebelt wel. Ik heb zo'n zin om verder te gaan met mijn derde boek. Dat moet noodgedwongen even wachten. Jullie wachten al veel te lang tot mijn eerste boek ook voor jullie te lezen is.

Ik ben tenslotte niet de enige die er van mag genieten.

Nog even geduld; wordt vervolgd.