Vrijdag keek ik bij het programma Collegetour naar een interview met een van mijn favoriete schrijfsters: Karin Slaughter. Het ging onder andere over de gruwelijke scènes in haar boeken. Nu hou ik helemaal niet van geweld of akelige scènes. Ik was me er echter niet eens bewust van dat die zo veel in haar boeken voor komen. Blijkbaar registreer ik die gewoon niet. Ik heb met verbazing naar de inderdaad gruwelijke scènes geluisterd.
Mijn lief heeft me vandaag zijn correctie van mijn tweede correctie teruggestuurd. Ik dacht nu echt alles eruit te hebben gefilterd. Nee dus. Nog steeds zitten er spel- en andere fouten in. Een troost was echter dat hij het boek weer leuk vond om te lezen. Hij vond het na mijn correcties zelfs nog beter geworden. Ik straalde vanmiddag bijna net zo hard als het heerlijke herfstzonnetje.
Met goede moed begin ik morgen dan ook aan mijn vierde correctie. Ben benieuwd wat ik nog allemaal tegen kom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten