Winkelen

Zal ik nu wel, zal ik nu niet? Kan het misschien morgen? De bank en een week gemiste tv-programma's lonken naar me. Buiten regent het.Maar nee, de melk is op en eigenlijk heb ik wel zin in iets lekkers.

Gelukkig maar 5 minuten wachten tot er een parkeerplaatsje vrij komt en dan stort ik me in de zaterdagmiddag boodschappen-voor-de-week-doen-drukte.

Als ik ruim twee uur later doodop de winkel uit kom, bedenk ik dat je dit nu nooit in boeken leest. Die wekelijkse gang naar de supermarkt, thuis weer alles in moeten ruimen en ja juist dat lekkers dat ik wilde kopen hadden ze natuurlijk niet.

Nee in boeken gaat de heldin boodschappen doen en iedere week komt ze dezelfde mysterieuze en oh zo knappe man tegen. Heel wat spannende verwikkelingen later blijken ze uiteindelijk toch voor elkaar bestemd.

Of de heldin in het boek vindt onder de spruitjes een lijk en natuurlijk wordt die zaak onderzocht door een norse, brompot van een rechercheur. Maar dan wel een rechercheur die als hij lacht de mooiste man is die zij ooit is tegengekomen. Het hele boek blijft het spannend of zij haar rijke vriend in gaat ruilen tegen deze ruwe bolster, blanke pit figuur. En hoewel we allemaal hopen dat het deze rechercheur gaat worden, slaken we toch een zucht van opluchting als het daadwerkelijk gebeurt.

In een ander genre boeken gaat het om de boodschappenjongen die aan huis de boodschappen bezorgt bij welgestelde dames van net belegen leeftijd. Als een lopend vuurtje gaat het rond dat hij nog wel meer uitpakt dan de tassen met boodschappen alleen. Deze ervaringen zullen zijn verdere leven bestemmen. Het old boys netwerk heeft hij niet meer nodig om het uiteindelijk ver te schoppen. Dat het uiteindelijk toch helemaal mis met hem gaat is dan zo mooi en de jeugdervaringen zo smeuïg beschreven, dat dit boek hoge ogen gooit bij de AKO-literatuurprijs.

Nee het spannendste dat ik ooit bij de supermarkt heb beleefd is dat ik bij het uitparkeren met mijn oude eend net de wielbak van een heel dikke (lease)SUV raakte. Een nauwelijks zichtbaar schrammetje van elfhonderd euro kostte me gelukkig niet mijn hele no-claimkorting.

Toch, laatst ging ik op een voor mij heel ongebruikelijk vroeg tijdstip (nog voor negen uur) en dat in het weekend mijn boodschappen doen. Tot mijn verbazing, en eerlijk is eerlijk, ook mijn genoegen was ik plotseling omringd door prachtige mannen van de oh-wat-ziet-die-er-lekker-uit- leeftijd. "Dat is nog eens leuk winkelen', dacht ik nog. Totdat me opviel dat al deze mannen begeleid werden door 2 of meer dreumesen. Pappadag, moeders mag uitslapen. In plaats van verlekkerd rond te lopen betrapte ik mezelf er op dat ik genietend en vertederd toekeek, hoe er weer zo'n lekker ding achter een ontsnapte peuter aanholde. Dat verschillende van die vaders er naarmate de tijd vorderde steeds verhitter uit kwamen te zien wakkerde mijn plezier alleen maar aan.

Als ik de vader de een van die dreumesen was geweest had ik de bedrijfsleider van deze supermarkt trouwens aangeklaagd wegens pestgedrag. Wie haalt het in zijn hoofd om onder de broodbak, op de grond,  midden in het doorlooppad van het brood, het beleg en andere noodzakelijke boodschappen grote dozen neer te zetten op kinderooghoogte. Die dozen bevatten volgens de doosgrote foto een speelgoed winkelwagentje.

Terwijl een van die pappa's voor mamma een lekker croissantje staat uit te zoeken, laat zijn dochtertje van ongeveer tweeënhalf jaar haar echte winkelwagentje mét vlaggetje staan en begint aan zo'n doos te sjorren. De bovenkant van de doos komt net tot haar neus, dus het kost enige moeite voor ze de doos onder de bak uitgetrokken heeft. Na een aantal keren achterover op haar billen gevallen te zijn, straalt ze als het haar gelukt is. Ze loopt om de doos heen en duwt de doos als een kruiwagen voor zich uit in de richting van haar karretje. Pappa komt er ineens achter wat zijn dochter staat te doen. Resoluut houdt hij zijn dochtertje tegen en zet de boos met één beweging terug onder de broodbak.

Verbazingwekkend rustig kijkt zijn dochter, wat hij doet. Hij heeft zich echter nog niet omgedraaid of zij schiet weer op de doos af en het hele verhaal begint opnieuw. Dat geduld hier een familietrekje is, valt af te leiden uit het feit, dat dit tafereel zich tot vier keer toe voor mijn ogen afspeelt. Het verhaal stopt op het moment dat het meisje in de grote winkelwagen wordt getild.

Tot mijn vreugde vindt pa het blijkbaar te moeilijk om ook haar winkelwagen te besturen. Het volgende half uur kom ik ze namelijk diverse keren tegen overal elders in de winkel. Een stuk verderop zie ik dan haar winkelwagentje eenzaam achtergelaten. Pa  rent ondertussen verhit achter zijn dochter aan. Zijn volhardende dochter is weer op weg terug naar de verleidelijke doos.

Nog nagenietend kwam ik vrolijk met mijn boodschappen thuis. In geuren en kleuren vertelde ik mijn supermarktbelevenissen.

De grootste domper die dag was echter niet, dat al die lekkere mannen ineens brave huisvaders bleken te zijn, nee dat was de opmerking van mijn lief over mijn verhaal, waar de vertedering vanaf droop. Nuchter constateerde hij: : 'Het wordt tijd dat jij oma wordt'!