Lang leve de boekhandel!

Reizen is leuk. Al was het maar, omdat ik al op het vliegveld begin te schrijven. Blogs, (nieuwe Nederlandse of oude blogs vertalen naar het Engels, of verder met mijn boek.) Ik vond het dan ook helemaal niet erg, dat mijn lief enige tijd geleden aankondigde, dat hij voor zijn werk naar Barcelona moest. Want ik mocht mee!

Vanmiddag op het vliegveld haalde ik met veel genoegen mijn computer te voorschijn.

Om er vervolgens achter te komen, dat zowel mijn computerbril als mijn leesbril nog thuis op tafel lagen. Even dacht ik, dat mijn geplande werk in duigen zou vallen. Gelukkig had ik nog ruim een uur tot mijn vliegtuig vertrok en toog naar de informatiebalie op Schiphol. De lieve mevrouw daar verwees me op mijn zoektocht naar een leesbril naar de boekhandel. Zou ik zelf niet aan gedacht hebben, maar eigenlijk heel logisch.

Ook daar weer een lieve mevrouw, die me bereidwillig naar het rek bracht, waar een keur van brillen me toelachte. Gelukkig hebben de verschillende sterktes ook een kleurcode, lezen kan ik de getallen natuurlijk zonder bril niet. Veel te veel keus voor mij, natuurlijk. Als ik iets niet kan, dan is het kiezen. Uiteindelijk had ik er nog twee over. Vooral zonder mijn lief, die nog op de koffers zat te passen, moest ik het toch echt zelf doen. Ze zaten nog verpakt ook, even opzetten was er niet bij. Het is maar een flutbrilletje van een paar euro, maar ik ben ijdel genoeg, dat ook die bij mij moet passen.

Die lieve mevrouw vond het echter geen enkel probleem, de brillen uit de verpakking te halen. Meestal spiegelt alles in een winkel. Hier echter niet. Het beeldscherm van de kassa niet, het blinkende front van de balie: te dof. De posters achter glas: de poster overheerste te veel. Maar daar, in de verte een vitrine. Daar kon ik het eindelijk zien. Het hielp niks. Ik vond ze allebei leuk.

De lieve mevrouw verdenk ik er sterk van, dat ze  mijn keuzeprobleem uit eigen ervaring  herkende.  Bereidwillig keek ze met me mee. Maar ook zij vond ze allebei mooi. Even dacht ik nog, ze maar allebei te kopen. In deze crisistijd, stimuleert dat de economie alleen maar. Meestal is dat ook de oplossing van mijn lief. Als hij namelijk de keus maakt, moet hij nog jaren horen, dat die andere bril waarschijnlijk toch leuker zou zijn geweest. (Ja heren, ook bij zo’n prut tijdelijk brilletje, maar dames jullie begrijpen  het wel he).

Uit duurzaamheidsoverwegingen weigerde ik, toch maar om er twee te kopen. Thuis liggen namelijk al overal van die brilletjes te slingeren.

De mevrouw en ik gingen nu voor praktisch. Er kwam een dik boek aan te pas om uit te proberen welke bril het beste las. Toen kon ik eindelijk de keus maken.

In de gauwigheid zag ik ook nog een nieuw type boek: de dwarsligger. Misschien is deze vorm ook wel iets voor mijn eigen boek.

De boekhandel: Behulpzaam niet alleen om boeken te kopen, maar ook om ze te kunnen lezen.  

P.S.

Terwijl ik nu deze blog afschrijf, is het brilletje inmiddels al weer gesneuveld. Het schroefje van het oor is er uit gevallen. Ik typ nu met zo’n scheve bril. Toch jammer. Ik vond hem net zo leuk.