Wat kan een verbouwing je leven toch ontregelen.Met mijn hoofd vol met het maken van lijstjes voor stopcontacten en ander elektrisch spul, verf en verfkleuren, ontruimen van kasten en vooral het aansturen en van koffie voorzien van bouwvakkers komt het schrijven volledig in de verdrukking.
Ergens ben ik blijven steken in een grote brand en is bijna de eerste dode gevallen in mijn inmiddels tweede boek. Gelukkig blijft in mijn hoofd het verhaal nu ook even steken, want nog meer verwikkelingen kan mijn hoofd nu even niet hebben.
Ook het bloggen is daardoor stil gevallen, want als er niets gebeurt, kan ik ook niets vertellen over the making of... Niet dat ik niets te vertellen heb. Breek me de bek niet open...als het over de verbouwing zou mogen gaan.
Inmiddels kijk ik er al naar uit dat eind deze week ik weer terug kan verhuizen naar mijn nieuwe werkkamer. Met uitzicht op mijn bijna geheel gerenoveerde tuin. Zodat ik weer terug kan naar het nieuwe verhaal. Weer de spanning mag voelen van iets ingewikkelds dat staat te gebeuren op liefdesgebied. Weer mag onderduiken in de misverstanden, in de grote maar juist ook heel kleine, boze wereld van de misdaad.
En dan dacht ik twee weken geleden nog, dat als ik toch niet veel zou kunnen doen vanwege de verbouwing, ik misschien wel even een paar dagen naar Barcelona kon gaan als research voor het boek natuurlijk.
Jammer, niet gelukt. Toch leuk te merken dat ik zelfs bij zo'n verbouwing niet gemist kan worden.
Al is het maar om koffie te zetten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten