Inmiddels snap ik weer waarom ik toch zo’n hekel aan nieuwe dingen kopen heb. Teruglopen van de verkopen heeft volgens mij niets te maken met de crisis, maar veel meer met de hoge mate van miskopen, uitverkocht zijn, de goede kleur of maat niet kunnen vinden. Kortom winkelstress!
Winkelen is niet mijn ding. Al heel lang niet. Aanschaf van nieuwe kleren of spullen is meestal een toevalstreffer. Ik loop ergens en zie iets wat ik al heel lang nodig heb. Kopen is dan ook zo gebeurd.
De ellende begint als ik iets persé nu moet hebben. Stad en land loop ik dan af en vind meestal nog niet wat ik nodig heb. Voor basisdingen als t-shirts en zo zijn postorderbedrijven dan een uitkomst.
Moeten ze echter niet bezorgen met selectvracht, want als de verzender dat aangeeft mogen ze niet bij de buren bezorgen, bovendien kun je bij hen het pakket niet ophalen als je tijdens de bezorgtijden niet thuis bent. Waarna het pakket doodleuk weer retour afzender wordt gestuurd.
Deze week leek goed te beginnen. Een hele waslijst van to do boodschappen bij me, toog ik naar het stadscentrum. Voor het eerste artikel moest de uiterst vriendelijk blijvende juffrouw , blijkbaar het hele magazijn op de kop zetten. Herhaaldelijk kwam ze terug om weer een andere collega aan te klampen of zij misschien….Na een minuut of tien vond ze eindelijk mijn bestelling. Ik weet niet wie er meer opgelucht was, zij of ik.
Op naar de volgende winkel. Het artikel dat ik moest hebben was helaas uitverkocht. Gelukkig vond ik bij een andere winkel niet wat ik moest hebben, maar wel die makkelijke doeken om de ramen mee na te wrijven. Ze stonden wel niet op mijn lijstje, maar alleen omdat ik ze vergeten was er op te zetten. Bovendien hadden ze mijn lichtboompje met warm wit licht, waar een donker hoekje in de tuin op stond te wachten.
Vervolgens naar het volgende winkelcentrum om het chiptegoed op mijn geskimde pasje terug te laten storten. Beide chipautomaten bleken defect. Maar hier vond ik wel de lichttakken waar een ander stukje tuin heel blij mee zal zijn. En pantoffels met een geborduurd vlindertje er op. Die kon ik natuurlijk niet laten liggen.
Thuis aangekomen begon ik meteen mijn boompje uit te pakken. Gebruiksaanwijzing erbij: 1. Zet het kruis in elkaar. Welk kruis? Na de hele doos op z’n kop gezet te hebben, blijkt dat kruis er gewoon niet in te zitten. Nu moet dat ding toch in de grond, dus misschien kan dat ook wel zonder kruis. Hoef ik tenminste niet weer terug naar de stad. Helaas passen ook de twee lengtestangen met geen mogelijkheid in elkaar. Bij het testen, blijken vervolgens van verschillende takken de lampjes niet te werken. En tot overmaat van ramp moeten ook nog bij 120 lampjes 120 blaadjes vastgeklikt te worden.
Er zit niets anders op, ik zal terug moeten. En niet alleen naar het centrum, ook weer naar het andere winkelcentrum, want mijn voeten komen met geen mogelijkheid in die leuke pantoffels. En ook bij de in dit winkelcentrum gekochte takken branden diverse lampjes niet.
Het enige tijdstip waarop ik nog terug kan gaan, is de ochtend waarop ik 's avonds een vliegtuig moet halen. Die ochtend had ik vrij genomen om lekker relaxed me voor te bereiden op de rit naar het vliegveld. Rond enen ben ik weer thuis om de laatste dingetjes in te pakken.
Zonder pantoffels, lichtboompje, maar wel met nieuwe lichttakken (in de winkel uitgeprobeerd) Gelukkig heb ik ook nog een leuk feesttopje gescoord, waardoor ik een jurk en een paar bijpassende schoenen weer uit mijn koffer kan halen...
Gejaagd rijd ik naar mijn lief om hem op te halen. Gelukkig rijdt hij ons naar het vliegveld. Ik ben gesloopt.
Laat ik nu op vakantie heel veel leuke kleren tegen komen! Helaas bevat mijn koffer al te veel kilo's om al dat moois mee te kunnen nemen.
Winkelen is blijkbaar toch niet voor mij weggelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten