Ergens halverwege het boek bedacht ik me dat het verhaal eigenlijk net een film is. De verschillende gebeurtenissen zie ik letterlijk gebeuren.
Het is zo filmisch geschreven, dat het wel een filmscenario kan zijn.
Zo’n heerlijke romantische film.
Het gekke is dat ik me geen acteurs kan voorstellen die de rollen zouden kunnen spelen. De meeste waaraan ik denk zijn inmiddels al veel te oud. Misschien moet ik weer eens vaker naar de film gaan.
Mijn fantasie laat me echter als auteur wel weer uitgenodigd worden voor de filmset.
Yara March goes Holywood. Ik zie me al helemaal als VIP misschien wel met een eigen trailer rondgereden worden.
Fantasie is toch geweldig, niet waar.
Zonder mijn fantasie zou Yara March tenslotte nooit geboren zijn.
Toen ik mijn laatste zin bedacht, moest ik terugdenken aan mijn eindexamen Frans op de middelbare school. Prachtige taal dat Frans, alleen heb ik er een beetje moeite mee. Vooral al die Franse boeken lezen. Ik snapte er meestal geen jota van.
Er was uiteindelijk een boek, dat ik alleen als film gezien had. Laat me nu net over dat boek gevraagd worden. En de eerste vraag was welke versie heb je gelezen? (er bleek een versimpelde en de originele versie van te zijn). Daar kon ik niet zo goed antwoord op geven, ik had ten slotte het boek niet gelezen.
Ik keek dus zonder veel moeite een beetje dommig voor me uit. Waarop de volgende vraag was: ‘stonden er plaatjes in?’ Daar kon ik met een gerust hart nee op zeggen. Waarop de examinator constateerde, dat ik dan de goede versie gelezen had, en over ging tot vragen over een boek dat ik gelukkig wel gelezen had.
Dus mocht je niet van lezen houden, tot bij de film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten