Griezelen

Vanmorgen bedacht ik dat ik de laatste tijd als Yara allemaal dingen doe die ik altijd eng vond. Eng en/of spannend.

Ik vroeg me af wat er nu zo veel anders is, dat ik het toch doe en alleen maar dat beetje spanning voel voortkomend uit nieuwsgierigheid. In plaats van spanning voortkomend uit angst.

Sommige mensen genieten intens van een horror of griezelfilm. Voor mij zijn die films altijd net even té spannend.

Ik weet nog goed dat ik in een grijs verleden een film-Noire achtige surrealistische, natuurlijk Franse film zat te kijken op een voorloper van Arte. (in die tijd altijd om 19.30uur op ZDF) 

De kinderen lagen op bed, ik was verder alleen thuis. Toen ik begon te kijken, was het buiten nog licht. Tegen het einde van de film was het buiten inmiddels donker geworden. De kamer werd nog slechts verlicht door de flikkerende tv. De bomen buiten wierpen hun bewegende schaduwen over de muren.  De suspense knalde van het scherm, toen ik langzaam op de muur naast de tv een muis naar beneden zag komen lopen. De combinatie griezelig eind van de film, donkere kamer en muis was te veel voor mij. Verstijfd zat ik op de bank en durfde zelfs niet op te staan om het licht aan te maken.

Hoe lang ik zo gezeten heb, weet ik niet meer. Wel dat ik op enig moment de telefoon, die gelukkig naast me stond, gepakt heb en mijn beste vriendin gebeld heb. Haar stem en klaterende lach toen ik de situatie uitlegde, doorbraken de spanning. Nog steeds met de hoorn aan mijn oor (gelukkig een heel lang verlengsnoer, want zo moest dat toen zonder mobiel) liep ik naar de lichtknop en het laatste restje spanning vervloog.

En dat terwijl ik normaal helemaal niet bang voor muizen ben (ik schrik alleen door de plotselinge snelheid, waarmee ze altijd verschijnen)

.

Ik geloof dat het de laatste griezelfilm was die ik gezien heb.

Maar Yara zou waarschijnlijk haar vriendin niet nodig hebben om over de situatie te kunnen lachen. Yara vind griezelen leuk, en griezelt daarom nooit echt. Een leuk stukje spanning meer is het niet.

Spanning, zoals ik ook met kromme tenen van spanning een boek uit wil lezen (zelfs bij mijn eigen boek had ik die spanning en werd ik regelmatig verrast hoe het beschreven wordt!) Spanning omdat je wil weten hoe het afloopt, ook al verwacht je de afloop wel te weten. Spanning hoe men bij die afloop komt. Spanning wanneer je gelijk begint te krijgen.

Een beetje spanning is dus leuk.

Spanning hoort bij een boek en die leuke spanning hoort voor mij ook bij het offensief dat ik deze week begonnen ben om ‘Cupcakes en een koffer’ uitgegeven te krijgen.

Want ik weet immers dat het uitgegeven gaat worden. Er wachten te veel lezers op dit boek om het niet te doen.

Alleen hoe dat gaat gebeuren? Hoe gaat het uitgeven van een boek in zijn werk? Welke agent of uitgever past bij het boek? Welke combinatie wordt de gouden formule? Meer vragen nog dan antwoorden. Dat is nog spannend. Ik ben zo benieuwd.

En stapje voor stapje zal ik daar de komende tijd antwoord op gaan krijgen. En jullie via mijn blogs ook.

Ben je benieuwd wanneer ‘Cupcakes en een koffer’ in de winkel zal liggen? Blijf deze blog dan volgen. De ontknoping volgt binnenkort.

En als trouwe lezer weet je, dat ook jij binnenkort een hoofdrol kunt spelen in de making of…Yara March. Hoe: http://yaramarch.blogspot.nl/2012/08/boek-vindt-uitgever.html

Misschien moet ik eerst nog maar eens een griezelfilm gaan kijken. Maar dan wel samen met Yara.