Eigenlijk ben ik heel erg preuts. Merkte ik.
Mensen willen het niet altijd toegeven maar ook in het normale leven draait alles om de liefde. Mensen zoeken geborgenheid, vertrouwdheid en leven op bij passie. Toch? Alleen als je eenmaal enige tijd bij de koppels hoort, hebben we het er niet meer over. Natuurlijk wel in het begin.En dan alleen maar in algemene zin Dat je verliefd bent en op wie, dat je het nog steeds leuk met elkaar hebt, dat hij of zij zo fantastisch kookt. En dan houdt het op.
Uitgebreid krijg je te horen over dat heerlijke etentje laatst bij dat fantastische restaurant. Of die fantastische maaltijd die een partner gekookt heeft.Meestal word je dan verblijd met details waarbij je het water in de mond loopt. Elke gang, alle bijpassende drankjes, elk sausje en vooral dat bijzondere toetje, alles komt aan bod. Zelfs of je je daarna al dan niet opgeblazen voelde.
Met uitzondering van sommige tv-programma's natuurlijk. Maar in het normale sociale verkeer hoor je nooit iemand over hoe lekker de seks gisteren was, of met wie, laat staan waar en op sappige details hoef je al helemaal niet te rekenen.
In mijn boeken komen natuurlijk heel veel liefdesscènes voor. Dat krijg je nu eenmaal als je een chicklit schrijft.Heerlijk om te schrijven alleen kom ik af en toe voor een dilemma te staan.
Natuurlijk blijft het meestal niet alleen maar bij handjes vasthouden en een kusje. Nee het gaat er af en toe best heftig aan toe. Dan ontkom ik er niet aan om af en toe iets expliciet te beschrijven.
Dan begint de zoektocht naar de juiste woorden. Het mag opwindend beschreven worden, maar niet platvloers. Er mag passie aan te pas komen, maar het moet geen porno worden.
Soms wordt een lichaam gestreeld: lichaam is een heerlijk neutraal woord. Heel af en toe komt dan ook een geslachtsdeel in beeld.(In mijn verhalen dan, in het echte leven natuurlijk veel vaker)
Dan begint de ellende. Onze taal kent natuurlijk heel veel synoniemen voor een geslachtsdeel. Luister maar eens hoeveel synoniemen Van Kooten en de Bie als de klicheemannetjes op de LP Hengstenbal aan de daad zelf hebben gewijd. http://www.youtube.com/watch?v=CvFbL2iGAUw Een sublieme conference.
Aan de meeste synoniemen kleeft echter wel een nadeel. Piemel of lul klinkt zo lullig. Woorden als Zwaard of wapenstok rieken mij te veel naar hele slechte bouquetreeksachtige of porno verhalen. Mijn beste stuk naar voetbalsupporterspraat. Pik klinkt erg hard, maar noemt het beest(je) wel bij zijn naam.
Opmerkzaam heb ik de laatste tijd dan ook de liefdesscènes in boeken van andere schrijvers gelezen.
James Patterson bijvoorbeeld is bestsellerschrijver van verrukkelijke detectives ( De woman murdersclub-serie en de serie met Alex Cross in de hoofdrol in een woord geweldig!) én liefdesromans. Het glazen hart is mijns inziens een van de mooiste liefdesverklaringen ter grootte van een heel boek. En dan ook nog geschreven met de spanning van een detective. Als je het nog niet gelezen hebt: doen!
Hij is ook nog eens Amerikaan. Wat preutsheid betreft overtreffen de Amerikanen mij natuurlijk ruimschoots. Tot mijn opluchting heeft ook hij het gewoon over een pik als hij er, meestal wel sporadisch, over schrijft.
Toch merk ik dat ik expliciete benamingen zo veel mogelijk vermijd. Ik schrijf en herschrijf totdat duidelijk wordt waarover het gaat. Zo veel als mogelijk zonder het beestje bij zijn naam te noemen. Maar wel probeer ik de hartstocht, opwinding en passie die de personen in mijn boek beleven over te laten komen.
Jullie mogen beoordelen of ik daar de juiste woorden voor gevonden heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten