Taaldilemma's

Gisteren is Pieter begonnen met het lezen van mijn boek. Als hij begint te lezen ben ik vooral benieuwd  naar zijn reactie op de proloog, het enige deel van het boek, waar ik zelf twijfels bij heb. Er klopt iets niet en ik kan maar niet de vinger leggen op wat mij nou hindert.

Gelukkig kan hij me dat meteen vertellen. Gisteren dus toch weer aan de slag met herschrijven. Ik vond het weer leuk! Eindelijk ben ik nu wel tevreden, Pieter ook trouwens.

Hiermee heb ik ook meteen antwoord gekregen op mijn vraag, of ik wel tegen kritiek zal kunnen. Ja dus. Het maakt me helemaal niets uit. Ik heb zelfs zinnen weggeschreven, waar ik trots op ben. Trots op de gevonden woordkeus. Maar in het nieuwe concept past het niet meer. Gelukkig staan er nog veel meer leuke vondsten in het boek

Dat ik die woorden nu niet kan gebruiken. Wie weet komen de woorden in een van de volgende boeken wel weer van pas.

Taal toch al zo iets geks. Eerder schreef ik, dat er soms het mooiste oud taalgebruik opborrelt. Ik voel het nog steeds als een soort van geuzendaad om zo’n woord of zo’n uitdrukking juist wel te gebruiken. Eigenlijk ben ik stiekem trots op mezelf, als de spellingcontroller het stempel ouderwets taalgebruik op mijn schrijfsel plakt.Ik heb het weer voor elkaar. Weer een 'ouderwets' woord van de ondergang gered.

Lastiger vind ik modern taalgebruik. In een van de eerste hoofdstukken van Cupcakes en een koffer gaat de telefoon. Automatisch wil ik schrijven : zij nam de telefoon op. Voor ik het opschrijf, vraag ik me ineens af of je dat nog wel zo zegt. Tenslotte nam je bij zo’n ouderwets toestel de hoorn van het toestel. Vandaar het woord opnemen. Maar tegenwoordig heeft bijna iedereen een mobieltje of een dect-toestel. Die toestellen druk je aan.

Laat ik het maar een deskundige op modern taalgebruik vragen en ik bel mijn jongste zoon.

Ik kon natuurlijk niet gewoon vragen of je nog steeds de term ‘de telefoon oppakken of opnemen gebruikt’. Heel omzichtig begin ik dus te omschrijven: 'Als jouw telefoon overgaat, wat doe je dan?'  Yes, hij zegt: ‘meestal hem oppakken’. Vervolgens hebben we nog een heel gesprek gehad over de correctheid van die uitdrukking. En zoals meestal als je het over de juistheid van taal hebt, is ook hij tijdens het gesprek gaan twijfelen.

.

Overigens was mijn zoon helemaal verbaasd, dat ik juist hem belde over correct taalgebruik.. Hij, die volgens zijn moeder niet altijd het beste Nederlands schrijft, werd nota bene door diezelfde moeder geraadpleegd.

In mijn boek wordt de telefoon dus gewoon opgenomen of opgepakt. Wel laat ik de personen in mijn boek een nummer intoetsen in plaats van draaien. Zo modern ben ik dan weer wel.