Opnieuw

Binnenkort moet ik weer even aan de slag met mijn tweede boek 'Tango met een knal'. Carry-Ann, de hoofdpersoon, vliegt via een tussenstop in Barcelona, naar Argentinië. Op dit moment ben ik, samen met mijn lief , voor het eerst in Barcelona. Het programma dat Carry-Ann in een dag doet, blijkt ondoenlijk.

Thuis op de computer leek het zo simpel.  Met Madrid en Valencia in mijn achterhoofd, steden waar alles heel dicht bij elkaar blijkt te liggen, had ik voor Barcelona iets dergelijks verwacht. Barcelona blijkt echter veel uitgestrekter te zijn. Zelfs overstappen in de metro vergt een forse tippel. En dan heb ik het nog niet eens over de hoogteverschillen. Bovendien is het overal leuker om te zitten dan op de beroemde en overvolle Ramblas. 

Overdoen dus. 

Er blijft nog genoeg over om haar wel een geweldige dag te laten hebben. 

Terwijl er in het boek niets zal komen te staan over het geweldige metrosysteem van de knipperende lampjes op het schema van de metrostations. Net als overal is het omroepsysteem ook hier dramatisch onverstaanbaar. Er gaat echter een lampje knipperen voor het volgende station. Van de stations waar je bent geweest, blijven de lampjes branden. Zo zie je in een oogopslag waar je bent en in welke richting je rijdt. Daar is over nagedacht. Nog nergens anders gezien. Simpel en efficiënt. 

Ook zal er niets in komen over de optocht die ik hier zag (Gay Pride Barcelona) Achter de laatste wagen   liep een peloton vegers  en reden diverse veegwagens. Binnen vijf minuten nadat de laatste wagen voorbij was, was de straat weer schoon. We zaten aan het eind van de route en maakten mee dat na tien minuten ook de drangrekken en politie weer verdwenen. waren  Het verkeer denderde meteen weer langs, alsof er kort van te voren geen uitbundig feestende tocht voorbij was gekomen. 

Zoveel efficiency had ik in Spanje niet verwacht. Tenslotte hoor je via de krant alleen maar berichten over hoe slecht het allemaal in Spanje wel niet geregeld is. Ik zal wel op de verkeerde dingen gelet hebben. Ik zie nu eenmaal het liefste de positieve dingen die ik tegenkom. 

Gelukkig ben ik meestal stekeblind voor de negatieve dingen. Het is toch veel leuker terug te kijken op de dingen die goed gaan, in plaats van op alles wat misloopt? 

In mijn boeken gaat er natuurlijk van alles mis.  Om het spannend te houden: net als in het echte leven komt niet alles goed. Gelukkig zijn er genoeg happy endings om te blijven genieten. Van het leven en van mijn boeken.