Niets is zo vervelend als vroeg in de nacht wakker worden met een volle blaas. Ik ben moe en wil verder slapen. Ik draai me om. Maar niets helpt tegen een volle blaas, behalve opstaan en naar de wc gaan. Met mijn ogen zo veel mogelijk dicht, (wellicht blijf ik dan slapen) stommel ik richting wc.
Hoe komt het toch dat als ik terugloop de figuren van mijn boek door mijn gedachten spoken. Vrijwel elke keer is het raak. Gisteren wist ik ineens hoe de seriemoordenaar in mijn nieuwe boek moest komen en afgelopen nacht, afgelopen nacht was daar ineens de titel voor mijn boek. Nog niet eerder heeft een boek van mij al zo vroeg in het schrijfproces een titel gekregen.
Terwijl het boek nog voor 90% geschreven moet worden, weet ik het meteen. Deze titel past helemaal. Ik probeer weer te gaan slapen. Ik ben nu echter veel te opgewonden om weer te kunnen slapen. Bang dat ik, als ik wakker word de titel niet meer weet, pak ik mijn iphone en zet hem meteen in mijn notities.
Uiteindelijk ebt de opwinding voldoende weg en ergens vannacht ben ik weer in slaap gevallen.
Later dan anders werd ik met nog een zware kop van de slaap wakker. Ik wist de titel meteen.
Boek no.3 heet vanaf nu: 'Geknipt voor haar'
Ik ben benieuwd waar ik aankomende nacht van wakker word.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten