Eerlijk gezegd, zag ik er heel erg tegenop.
Voortvarend heb ik besloten mijn eerste boek 'Cupcakes en een koffer' zelf te gaan corrigeren. Ik zag er tegenop omdat ik het voor de derde keer integraal zal gaan lezen. Ik zag er tegenop, bang dat het toch niet zo goed is, als ik in gedachten heb. Ik zag er tegenop omdat ik weet waar qua spelling en stijl mijn blinde vlekken zitten. Zou ik die nu dan wel kunnen verbeteren?
Om overkill te voorkomen, heb ik besloten 10 bladzijden (A4) per dag te doen. Gelukkig kan ik niet tellen, zodat ik regelmatig 11 of 12 bladzijden nagekeken blijk te hebben.
Gelukkig, want nog eerlijker, ik vind het heerlijk om te doen. Elke dag verbaas ik me weer. Verbaasd over de stomme schrijffouten die er na twee keer nakijken toch nog in blijken te zitten (heel vaak wel of wet in plaats van we bijvoorbeeld en al die vergeten punten op het eind van zin!). Verbaasd ook over het verkeerde d/t gebruik. Nog verbaasder over de nog steeds veel voorkomende en/en zinnen. Die had ik er toch al uitgehaald?, dacht ik. Nog verbaasder, dat mijn blinde vlekken met betrekking tot het gebruik van leestekens en komma's me meteen opvallen. Niet verbaasd ben ik, dat ik samen met mijn lief hele disputen heb over of een komma nu wel of niet... Die komma's blijven nu eenmaal mijn zwakke plek. Misschien wel omdat ik zo graag verder wil lezen, dat ik geen tijd heb, om bij een komma te pauzeren. Ik ervaar bij het lezen nu eenmaal geen natuurlijke pauze-momenten.
Het meest verbaasd ben ik echter nog wel over het herlezen en herschrijven. Ik vind het toch weer leuk om te doen. Ondanks dat ik ook heel veel herschrijf, verbaast het basisverhaal me keer op keer. Het leest ontspannend, leuk, af en toe tenenkrommend spannend. Zelfs bij de derde keer. Weer weet ik niet hoe het verder gaat, wat er komen gaat en wanneer nu ook al weer die en die verwikkeling komt.
Weer lees ik alvast stiekem vooruit, benieuwd hoe het verder gaat. Om daarna weer terug te moeten naar het begin, zodat ik ook de fouten er uit kan halen.
De adrenaline giert door me heen, mijn wat-is-dit-leuk-om-te-doen-smile popt steeds opnieuw op, en ongemerkt ben ik al weer dik over de helft aangekomen. Ondanks de hoofdpijn van het denken over die stomme komma's, houd ik er elke dag met spijt mee op. Ik zou willen dat ik meer bladzijden per dag aan zou kunnen.
Vandaag heb ik maar liefst twee romantische en opzwepende liefdesscènes herschreven. Mijn hoofd en hart zitten overvol. Zometeen lekker in het zonnetje gaan zwemmen om mijn hoofd weer leeg te maken.
En om af te koelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten