Schrijven is net het echte leven. Er gebeuren leuke dingen, ontroerende dingen, lieve dingen, verdrietige dingen, gemene dingen.
Als aankomend schrijfster is het leuk te ontdekken, dat al die stemmingswisselingen in mijn boek, ook bij mij plaatsvinden. Ik zit te grinneken, ik maak me kwaad, de tranen rollen me over de wangen en soms voel ik me helemaal gespannen, benieuwd hoe het verder gaat.
Op andere momenten ben ik helemaal verbaasd wat er nu weer uit mijn computer komt rollen, en soms bij voorbaat moe, omdat ik dan bijna alles weer moet gaan herschrijven.
Het leukste zijn de onverwachte ontwikkelingen. De gebeurtenissen die ik van te voren helemaal nog niet bedacht heb en die zo maar ineens toch gebeuren.
Nog leuker is als iets dat ik al ruim anderhalve week geleden bedacht had, eergisteren in het boek eindelijk aan bod kwam. Ik dacht al dat ze er nooit achter zouden komen.
Vandaag is dus die eerste moord eindelijk ontdekt. Ben benieuwd wanneer ze er achter komen wie het gedaan heeft,
Dat weet ik namelijk al drie weken. Nu moet het boek het ook nog gaan ontdekken. En ik hoop dat jullie straks als lezers het ook pas op het eind van het boek in de gaten krijgen.
Het gekke is dat ik de plot grotendeels bedacht had. Gebeurt er eergisteren iets waardoor die plot helemaal niet meer klopt. Zelf wist ik het even ook niet meer. Wordt ik 's nachts wakker om te plassen en schemert er vaag een idee hoe het wel eens verder zou kunnen gaan.
's Morgens begin ik de dag met een uurtje zwemmen en zoals iedere morgen begint het verhaal van de dag dan vorm te krijgen. Nu maar afwachten of als ik het dadelijk ga schrijven het ook zo gaat gebeuren.
Het zou zo maar weer anders kunnen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten