Finish

Zo ik typ de kop van het volgende hoofdstuk. Mooi moment om even een mandarijntje te pakken. Midden onder het pellen stop ik abrupt.  Ik loop al na te denken over de inhoud van het volgende hoofdstuk als het ineens tot me doordringt.

Ik heb zojuist de laatste zin geschreven. Helemaal ontdaan zak ik neer op mijn stoel.

Ik ben pas op de eerste dag van mijn schrijfvakantie en nu zou mijn tweede boek al af zijn? Soms lees ik een boek en op de laatste bladzijde blijf ik totaal in shock achter. Zo voelt het nu ook. Niet dat het boek zo shockend is, maar het feit dat het nu af is, wel.

Ik voel me een beetje huilerig en tegelijkertijd ook voorzichtig euforisch. Wat een raar gevoel. Vanaf september is dit boek met zijn hoofdpersonen al bij me en dan is nu het afscheid wel heel dicht bij gekomen.

Natuurlijk had ik het wel aan voelen komen. Al een week spookt mijn derde boek al door mijn hoofd. Een vervolg op het eerste ‘Cupcakes en een koffer’. Bovendien zat ik al boven de 80.000 woorden.

Inmiddels heb ik misschien al honderd keer tegen mezelf gezegd dat het af  is. Het blijft een bizar gevoel.