Is het pas een week geleden, dat ik terugreisde naar huis?
Vol plannen en ideeën voor twee nieuwe boeken, na drie weken
me helemaal te hebben kunnen geven aan Cupcakes en een koffer.
En nu een week later, heel veel ervaringen en werk later,
lijken die ideeën steeds verder weg te raken. Ik moet nu zelfs in mijn
aantekeningen kijken om nog te weten wat ik bedacht had.
Elke dag baal ik meer, dat ik eerst andere dingen moet doen,
dat ik niet gewoon mag genieten van het creatieve proces. Dat de woorden in me
niet mogen rollen.
Gisteravond kregen eindelijk de woorden en zinnen die nog
toegevoegd wilden worden aan Ceek (Cupcakes en een koffer) de ruimte. Heerlijk
om ze weer te kunnen laten stromen.
Vandaag had ik voor
het eerst weer een hele dag voor Ceek. Het lezen is begonnen. En toch ben ik
vanavond een beetje treurig. Want vandaag heb ik gelezen, fouten uit de tekst
gehaald. Waar nodig zinnen mooier gemaakt. Gecontroleerd of alles klopt.
Maar ik mis iets. Ik mis het rollen van de woorden, het plezier
van wat er nu weer gebeurt, want alles staat al geschreven. Er komen geen
nieuwe ontwikkelingen meer. Het is af.
Maar toch ook niet, want ik mag nog 100 bladzijden lezen,
verbeteren en aanvullen waar nodig.
En mijn nieuwe gedachten aan de volgende boeken raken meer
en meer en meer op de achtergrond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten